Over Sarah Westphal
Sarah Westphal woont en werkt in België en Duitsland. Zij heeft 3D/Multimedia en fotografie gestudeerd aan de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten (KASK) en (DKO) in Gent. In 2009 was ze laureate van het Hoger Instituut voor Schone Kunsten in Gent. Recent stelde ze solo tentoon in Japan, Duitsland en België. Sinds oktober 2015 is zij onderzoeker voor het internationaal en interdisciplinair project "The Black Cat Territory. Fictions and Frictions of Inhabited Space“ aan LUCA School of Arts. Momenteel is Sarah Westphal Artist-In-Residence in het Center for Art & Architecture in het Japanse Kanazawa.
Website: sarahwestphal.com
Over haar werk
Beeldend kunstenaar Sarah Westhal laat ruimten ‘bewegen’. Met uitgekiende ingrepen legt ze nieuwe lagen over fysieke sporen die bewoners en gebruikers hebben aangebracht. Gevonden materiaal wordt gebruikt en herbruikt, waardoor ze ook sporen van haar eigen werk recycleert binnen haar labyrinth-achtig œuvre. Fouten en onzekerheden worden uitgebuit als een proces dat tot intense beelden leidt: dubbele belichtingen, dubbele beelden, fysieke verschuivingen die betekenisverschuivingen creëren. Ruimte wordt unheimlich, surreëel en poëtisch. Dit artistiek onderzoek naar de perceptie van ruimte vertaalt zich in fotografie, film en projectie tot installaties en sculptuur.
Over haar werk in AZ Alma
Het werk van Sarah Westphal in AZ Alma is een installatie van vijf foto’s in de gang van de inkomhal naar de dienst Spoedgevallen en Nucleaire geneeskunde. Daarover zegt ze zelf: “Het ziekenhuis is een zeer bewogen plek waar mensen tijdelijk verblijven. Je ziet patiënten komen en gaan, wachtend in de gangen of bezoekers die langskomen bij familie of vrienden. Het is een plek vol wanhoop maar ook hoop om te genezen, een plek van pijn maar ook verlossing“.
In haar werk is Sarah Westphal vooral geïnteresseerd in de relatie tussen mensen en hun omgeving. Hierbij vormt het raam als metafoor voor een tussenwereld van binnen en buiten, het zichtbare en het onzichtbare, het zelf en de ander een rode draad binnen haar werk. De installatie Untitled (Vertical Blinds) toont vijf foto’s met het motief van een gordijn met lamellen. Achter het raam is een schaduw zichtbaar. Deze schaduw herhaalt zich in de installatie en herinnert aan een hartslaglijn die zich doorheen de ruimte trekt. Door de korrel van filmmateriaal lijken de foto’s te vibreren en te trillen. Dit fenomeen leidt tot een uiterst intensief beeld vol beweging en leven. De beelden overstralen met hun immense kracht en hun kleuren de omringende ruimte en creëren een tactiel spel van kleur en licht.
