Over Hans Everaert
Zelden hebben we een schilder sneller zien evolueren dan Hans Everaert (woont en werkt in Antwerpen). Everaert genoot zijn opleiding aan de Academie van Sint-Niklaas en kwam in 2010 voor het eerst met werk naar buiten in de Antwerpse galerie Het Vijfde Huis. Daar toonde hij vooral figuratief werk, met nogal wat architecturale beelden en landschappen, waarin al wel een tendens naar abstrahering zat. Dat is de jaren nadien alleen maar versterkt. De kunstenaar omschrijft het zelf als “het verwelken van figuratieve sporen” (Marc Ruyters, 2014).
Website: hanseveraert.be
Over zijn werk
De kunst van Hans Everaert is tegelijk primitief – vertrekkend vanuit een eenvoud aan middelen - én geraffineerd. Hij schildert deels met ruwe materialen (karton, houten stokjes, vloerwissers, schrapers etc.) en vaak binnen een gereduceerd kleurenpalet. Maar het primitieve overstijgt hier zichzelf, transcendeert in een meerduidig esthetisch object. In zijn werkproces wisselen impulsiviteit en bedachtzaamheid elkaar af. Aan grote werken gaan vaak weken van voorbereiding vooraf - weken waarin iedere ingreep en iedere manipulatie van de verflagen wordt afgetast - om dan het finale werk in één dag te schilderen, als een hyper-geconcentreerde performance. De schilderijen van Everaert zijn puur, baseren zich enkel op de essentie van vorm en inhoud – geen ornamenten, geen anekdotiek. (Sven Vanderstichelen, 2016).
Hans Everaert werkt abstract. Hij experimenteert met wat verf inhoudt, met haar potentie. (...) Hans Everaert kijkt niet op een vlek of spat, en de uitlopende sporen waar zijn armbeweging ophoudt zijn constitutief voor zijn oeuvre. Het laat zijn werken vibreren. (Willem Elias, 2014).
Everaert bouwt zijn werken met olie, acryl en spray volkomen intuïtief op (...). De schilderijen tonen een wisselend ritme van rechte en schuine lijnen, van vlakken, aanzetten en kleuren: een ritme dat aangereikt lijkt te worden door de muziek. Je ruikt (de verf) en hoort (de beelden): er zit ruis op. En het is net die ruis waar Hans Everaert naar op zoek is. (Marc Ruyters, 2014)
Over zijn werk in AZ Alma
‘The Current’ (acryl op doek, 550 x 140 cm) is in de eerste plaats een contemplatief werk – de toeschouwer wordt opgenomen in een meer dan 5 meter lange, diepgroene onderwaterwereld van waterplanten, luchtbellen, takjes, oneffenheden in de bodem... Het is geen realistische weergave maar een schilderkundige evocatie waarin herkenbare elementen en abstracte sporen elkaar versterken en ruimte creëren voor ambiguïteit en open interpretatie.
Het Engelse woord ‘The Current’ kan op 2 manieren vertaald worden: als ‘de stroom’, maar ook als ‘het huidige, hetgeen nu bestaat’. De eerste vertaling is de meest voor de hand liggende, en is ook het beeld dat onmiddellijk door het werk wordt opgeroepen. De stroom, die alles meevoert wat hij tegenkomt op zijn weg, kan hierbij gezien worden als een metafoor voor het leven. In de tweede vertaling staat het werk voor de vastlegging van een actuele toestand, waardoor naast een existentiële ook een ecologische betekenis opdoemt, een vraag tot aandacht en respect voor de natuurlijke wereld zoals we die nu kennen.
De uitwerking van ‘The Current’ is zoveel mogelijk gericht op het fundamentele, op een ruwe, natuurlijke dynamiek zonder opsmuk. Het monochrome, diepgroene palet heeft een hypnotiserend effect. Dit schilderij in de foyer brengt een stuk natuur binnen in de beslotenheid van AZ Alma. Voor de helende omgeving van een zorginstelling zijn dit soort raakvlakken met de grote natuurelementen van essentieel belang. ‘The Current’ kan fungeren als een rustpunt, als een bron van troost, een meditatieve zone, een brug tussen het vergankelijke en het tijdloze.
