Vlaanderenis werk

Het gezicht van de zorg (7): de hoofdverpleegkundige van de G-cohorte

22 april 2020 / COVID-19

Wie zijn de mensen die nu al weken de strijd aanbinden tegen het nieuwe coronavirus? Wie zijn de helden voor wie u witte lakens uithangt en ’s avonds om 20 uur op straat applaudisseert? De komende dagen tonen wij u het gezicht van de zorg in AZ Alma en de Huisartsenwachtpost Meetjesland.

Cohorte g

AZ Alma besliste snel om een volledige vleugel op de tweede verdieping vrij te maken als cohorte-afdeling, afdeling waarop uitsluitend patiënten met (een vermoeden van) besmetting door het nieuwe coronavirus terecht kwamen. Hierover kon u enkele dagen geleden reeds lezen. De bezetting van die afdeling nam in die mate toe, dat begin april een tweede cohorte-afdeling werd geopend, specifiek voor geriatrische patiënten die door het nieuwe coronavirus zijn besmet. Deze afdeling werd geopend op de vijfde verdieping en het team van hoofdverpleegkundige Marleen Van De Woestyne werd hieraan toegewezen.

“Dat was even slikken toen ik dat voor het eerst te horen kreeg”, geeft Marleen toe. “We hadden met onze afdeling nog maar pas een interne verhuisbeweging moeten maken om plaats te geven aan de PAAZ-afdeling en nu kregen we meteen een nieuwe, héél zware opdracht. Ik heb meteen al mijn teamleden samengeroepen en dankzij de medewerking van andere zorgeenheden konden al mijn mensen aanwezig zijn. Toen ik meldde wat ons werd gevraagd, kon je een speld horen vallen. De meeste mensen dachten aan de thuissituatie, er waren ook heel emotionele reacties en ik weet dat die nacht niemand geslapen heeft. Maar ’s anderendaags zijn we gestart met de voorbereidingen, zo ken ik mijn team wel.”

“Ik vond het belangrijk om van bij de start goede afspraken te maken met onze geriater, dokter Hilde Baeyens. Op een geriatrische cohorte-afdeling gelden andere waarden en normen dan op een gewone geriatrische afdeling. Daar probeert men therapeutisch te werken om de patiënten beter te maken. Wij willen dat natuurlijk ook, maar vaak moeten wij op de cohorte G vooral comfort bieden. Dit is een afdeling waar we regelmatig overlijdens hebben, en de ervaren mensen in mijn team kunnen met dit aantal overlijdens redelijk om. Maar ik heb ook jonge mensen, aan het begin van hun carrière in de zorg, en voor hen zijn dat harde noten om te kraken, dit is een zware leerschool. Wij staan daarbij onder ongezien druk, want het afscheid kan niet gedragen worden met de familie. Zij mogen hooguit twintig minuutjes afscheid nemen, met twee personen. Je zal maar vier kinderen hebben… hoe verwerk je zoiets in een rouwproces?”

“Daarom zeg ik aan mijn team dat wij de ogen van de familie zijn, wij moeten niet alleen zorg dragen voor onze patiënt maar ook voor zijn of haar familie”, beseft Marleen. “En we nemen dat heel erg ter harte. Elke dag tussen 11 en 15 uur wordt de vertrouwenspersoon van iedere patiënt opgebeld met informatie over hun dierbare in het ziekenhuis. Dat telefoontje gebeurt door de verpleegkundige die die dag de patiënt heeft verzorgd. Onze communicatie is heel open en eerlijk, ook al is het hard wat we te vertellen hebben. Maar ik hoor dat deze eerlijkheid echt wel gewaardeerd wordt.”

“Ze zeggen dat verpleegkundige worden een roeping is, maar nu voel je pas wat dat is”, zucht Marleen. “Het loslaten is nu moeilijker dan ooit. Ik kan dit niet achter mij laten als ik ’s avonds van de parking naar huis rijd. Ik begin soms pas thuis na te denken, dat is soms emotioneel. We houden dit vol door veel met elkaar te praten, maar ook door de vele berichtjes en schouderklopjes, van de familie, van de artsen, van het middenkader, van de directie. Ook de collega’s op andere diensten, die door de crisis evenzeer uit hun comfortzone zijn moeten komen, steken ons een hart onder de riem. Maar het meest kracht putten we eigenlijk uit de dankbaarheid en het respect van de families, en eigenlijk vind ik dat erg. Het is toch raar dat zij ons courage geven, terwijl wij dat eigenlijk bij hen zouden moeten doen…?”

Houd intussen onverminderd de bekende richtlijnen om besmetting te voorkomen in het achterhoofd:

  • Was regelmatig je handen met water en zeep
  • Hoest of nies in een papieren zakdoekje of in de binnenkant van je elleboog
  • Gebruik papieren zakdoekjes en gooi ze weg in een afsluitbare vuilbak
  • Blijf thuis als je zelf ziek bent
  • Raak je gezicht zo weinig mogelijk aan
  • Vermijd handen geven
  • Vermijd nauw contact met mensen die ziek zijn
  • Respecteer social distancing (1,5 meter)

Blijf op de hoogte van de actuele en bijna dagelijks wisselende maatregelen: kijk op www.azalma.be of www.huisartsenwachtpostmeetjesland.be.

Nieuwsoverzicht