Het is raar hoe crisistijden ook invloed hebben op ons taalgebruik. Woorden en begrippen als ‘intensieve zorg’, ‘extuberen’, ‘intuberen’, ‘optiflow’… behoren stilaan tot wat we elke dag te lezen en te horen krijgen. Voor arts-diensthoofd Intensieve Zorg dokter Stephanie Van Peteghem en haar collega’s intensivisten dokter Mies Crivits, dokter Philippe Lampaert, dokter Jan Quisquater en dokter Sylvie Van Peteghem is dat vanzelfsprekend al vele jaren dagelijkse kost. In deze coronacrisis stond haar afdeling maandenlang in het oog van de storm, want dagelijks werd meermaals gekeken hoeveel vrije posities voor coronapatiënten er nog op Intensieve Zorg beschikbaar waren, niet alleen in AZ Alma, maar in het ganse land. Tijdens de coronacrisis schaalde AZ Alma de afdeling Intensieve Zorg op, door op de pré-narcoseruimte aan het Operatiekwartier een bijkomende COVID-IZ te creëren.

“De afdeling die ik zo goed kende, was plots een andere wereld geworden”, zegt dokter Van Peteghem. “Ik herinner me nog goed de eerste dag dat ik, gelijk een pinguin, in zo’n pak moest rondlopen. Je zweet daar heel erg in, je bril dampt aan, je mag niet aan je masker prutsen wegens het besmettingsgevaar, het is stresserend,… maar het went ook snel, je kweekt nieuwe automatismen… Die routine komt er ook door het feit dat je nu allemaal patiënten met dezelfde ziekte te zien krijgt, anders vind je op Intensieve Zorg zoveel uiteenlopende aandoeningen. Nu was er maar één: COVID-19!”

“Mijn respect gaat dan ook uit naar onze verpleegkundigen die godganse dagen in zo’n pak moesten werken, die amper dronken of aten om plaspauzes te vermijden waarbij je je moet omkleden (om zo pakken te sparen en het besmettingsrisico te verkleinen). Een dikke chapeau daarvoor. Ook voor de verpleegkundigen van het OK, die op de extra opgerichte COVID-IZ-eenheid werden ingezet, weliswaar met ondersteuning, maar toch, ze hebben het fantastisch gedaan. Ik wil ook een grote dankuwel richten aan Danny De Jaeger en zijn team van Magazijn & Distributie die grote inspanningen leverden om tijdig aan onze beschermingsmiddelen te geraken. Daardoor heb ik me nooit onveilig gevoeld, je moet natuurlijk wel de regels volgen.”

Op de COVID-19-IZ kwamen de patiënten die op de COVID-19-cohorteafdeling onvoldoende konden geholpen worden met een zuurstofmasker en die meer specifieke zorg nodig hadden. Dat gebeurde in eerste instantie via optiflow-beademing (bevochtigde lucht aan hoge flow via de neus) of, indien dit niet volstond, door intubatie met een buisje in de luchtpijp, waardoor een machine de last van het ademen een tijd kan overnemen. “In het begin van de coronacrisis probeerden we eerst met optiflow, omdat dit bij ‘gewone’ pneumoniepatiënten soms voldoende is. We moesten de ziekte ook leren kennen, maar al snel bleek dat dit niet volstond. Ook al omdat de patiënt, wanneer die bij ons aankwam, vaak heel ziek of verzwakt was. Door intubatie nemen we de last van het ademen weg, waardoor de patiënt de kans krijgt om te recupereren en beter te worden. De beademde patiënt wordt in slaap gebracht en gehouden, soms twee, drie tot vier weken. Kort vooraleer we de patiënt extuberen, (het buisje uit de luchtpijp verwijderen) laten we hem wakker worden zodat we kunnen evalueren of de patiënt zelf voldoende kan ademen, hoesten, slikken e zo veilig kan geëxtubeerd worden.”

Op de vraag of ze de voorbije maanden schrik heeft gehad, antwoordt dokter Stephanie Van Peteghem geruststellend: “Neen, ik had geen schrik, omdat ik over het nodige beschermingsmateriaal kon beschikken. Maar ik heb wel een flashback gehad, naar twintig jaar geleden, toen ik voor Artsen Zonder Grenzen aan de slag was in Armenië, Kosovo en Bosnië… Nooit gedacht dat ik zo’n toestanden in mijn eigen land ging meemaken. Maar toch was het anders, want nu hebben we te maken met een wereldwijd probleem en stelt iedereen dezelfde vragen. Maar die pandemie heeft ook iets positiefs teweeg gebracht: ik heb in die heel intense periode bij mijn medewerkers en collega’s een nog groter verantwoordelijkheidsgevoel, een grotere samenhorigheid ook gevoeld en dat was belangrijk. We hadden een gemeenschappelijk doel voor ogen. Ik hoop dat we dit gevoel, die drive in het volledige ziekenhuis kunnen vasthouden.”

Wanneer u voor een consultatie of ingreep komt, volg dan onze vuistregels:

• Kom enkel naar het ziekenhuis wanneer u een afspraak heeft. U wordt voorafgaand opgebeld.
• Kom alleen. Begeleiding is enkel toegestaan bij -15-jarigen en bij hulpbehoevenden.
• Draag je persoonlijke mondmasker bij het betreden van het ziekenhuis.
• Houd afstand. Ook in de wachtzaal.
• Was uw handen grondig met zeep voorafgaand aan uw consultatie. U kan daarvoor onze toiletten bezoeken.