Tijdens de coronacrisis werd met argusogen gekeken naar de wisselende bezetting van de COVID-19-afdelingen, namelijk de cohortes en Intensieve Zorg. Maar ook op de afdeling Pediatrie was er een COVID-19-cohortering met zes kamers. En jawel, ook daar zijn vele tientallen patiëntjes met vermoeden van besmetting door het nieuwe coronavirus gepasseerd, uiteindelijk bleken er maar een paar effectief ook positief. Maar toch was het een hele aanpassing en reorganisatie voor hoofdverpleegkundige Petra Criel en haar team.
“Dat eerste weekend van de lockdown was al meteen schrikken”, herinnert Petra zich nog. “We hadden meteen vijf of zes verdachte patiëntjes, waardoor we heel snel moesten schakelen. In overleg met arts-diensthoofd dokter Katrien Vanneste creëerden we in de ene gang een COVID-19-zone en in de andere gang bleef de ‘gewone’ werking behouden. Op dat moment vreesden we een ware invasie, we hadden toen nog geen goed beeld van de ziekte en wisten nog niet dat kinderen eigenlijk minder besmet geraakten.”
“Die cohorte op onze afdeling zorgde ook organisatorisch voor een hele omschakeling: het personeel werd duidelijk afgescheiden, ’s nachts was er een dubbele bestaffing”, vertelt Petra. “Maar toen gebeurde iets wat we niet verwacht hadden: alles viel stil. Er waren geen consultaties, geen dagopnames, ons anders zo levendige afdeling met rondlopende kinderen, een amusante speelzaal, een leuk sfeertje, was zo stil geworden. Er kwam nauwelijks bezoek, er liepen geen kinderen in de gang, er waren verpleegkundigen ingepakt met maskers en schorten,… het was allemaal een beetje beangstigend. Toch hebben we geprobeerd zo kindvriendelijk mogelijk te blijven werken, we hebben allemaal ons uiterste best gedaan om onze kleine patiëntjes en hun ouders een zo aangenaam mogelijk verblijf te bezorgen. En opnieuw toonden mijn medewerkers hoe flexibel ze wel zijn: ik kon soepel met hun uurroosters schuiven en als er al eens iemand moest thuisblijven, dan waren ze teleurgesteld. Iedereen wilde komen werken en zijn verantwoordelijkheid nemen. Zo komt het dat mijn medewerkers en ikzelf ook elders op andere afdelingen ons steentje hebben bijgedragen.”
“Zo’n cohortering was nieuw voor ons, we hebben zelf onze procedures uitgewerkt en bijgestuurd, in samenwerking met het Team Ziekenhuishygiëne”, onderstreept Petra. “Maar op het moment zelf, dat eerste weekend, was het toch even slikken hoor! Ik vond het wel leuk dat er op dat moment een managementstudente aanwezig was die ons die dag volgde en die achteraf neerschreef hoe ze het had ervaren. Uit haar verslag bleek dat we ondanks de nieuwe en onbekende situatie en de enorme druk, toch koelbloedig en heel snel de juiste beslissingen hebben genomen. En dat we toch lief en vriendelijk waren gebleven… (lacht) Maar eigenlijk zijn we hier toch al wat gewend in AZ Alma hé? Ik vind het frappant hoe snel we hier schakelen, na de verhuis, na het NIAZ-traject en nu met corona: onze neuzen stonden wel heel snel in dezelfde richting…”